Shakespeare

Sisada Ransibrahmanakul
Written by Sisada Ransibrahmanakul on
Shakespeare

เกมยูโรระดับกลาง ใช้ระบบการเล่นแบบ Worker Placement ที่จะให้เราเป็นผู้บริหารโรงละคร ที่ต้องจัดเตรียมการแสดงให้พร้อมก่อนที่องค์ราชินีจะเข้ามาชมการแสดง ผลงานของนักออกแบบ Hervé Rigal [เนื่องจากผมไม่เคยเล่นแบบตัวหลักมาก่อน เปิดมาก็ใส่ตัวเสริม Shakespeare: Backstage เลย ความเห็นก็เลยจะไม่สะท้อนถึงตัวเกมหลักเดี่ยวๆนะ]

โดยไอเดียมันก็เป็นเกม Worker placement ผลัดกันคนเอางานวางเก็บของทั่วไปเนี่ยแหละ แต่เปลี่ยนรูปแบบจากปกตินิดนึงตรงที่แอ๊คชั่นจะทำในกระดานของเราเอง แล้วไปหยิบการ์ดแอ๊คชั่นเสริมและทรัพยากรในกระดานกลาง (ที่ถูกสุ่มออกมา) ส่วนความน่าสนใจจริงๆจะอยู่ที่ ‘จำนวนคนงาน และช่องทำแอ๊คชั่นที่สามารถใช้ได้ในแต่ล่ะรอบ’

เกมนี้ตอนเริ่มรอบจะให้เรากำคนงานไว้ในมือจำนวนหนึ่งแล้วแบออกมาพร้อมกัน คนที่กำคนงานน้อยที่สุดจะได้เพิ่มแต้มหนึ่ง (ถือว่าเยอะในเกมนี้) จากนั้นเราก็ผลัดกันเอาคนงานไปทำงาน โดยจะแบ่งเป็นสองส่วน คือกลุ่มหลักที่จะใช้คนงานที่เรากำไว้ตอนแรก โดยจะทำงานในบอร์ดของเราเอง ส่วนอีกกลุ่มจะเอาไปลงช่องแอ๊คชั่นอีกกลุ่มที่ต้องแย่งกับผู้เล่นคนอื่น (ส่วนหลังนี้เป็นระบบของตัวเสริม) ตรงนี้คิดว่าเจ๋งดีตรงเราต้องเลือกอยากจะเก็บคนงานไว้ทำแอ๊คชั่นส่วนไหนดี แอ๊คชั่นส่วนหลังฉากมันมีเรื่องความแรงจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับจำนวนคนงานที่เอาไปลงด้วย ตรงนี้ยิ่งทำให้เกมมีเรื่องที่ต้องคิดมากขึ้น

ส่วนที่น่าสนใจอีกอย่างคือตอนจบรอบเราต้อง ‘พัก’ แอ๊คชั่นที่ใช้ไปในรอบนั้น พูดง่ายๆคือช่องที่ใช้ตานี้จะใช้รอบหน้าไม่ได้ต้องเว้นรอบรอ คือเกมมันพยายามไม่ให้เราใช้ท่าซ้ำรัวๆ โดยจำนวนที่โดนพักจะเท่ากับ ‘จำนวนคนงานที่ใช้ลบหนึ่ง’ หมายความว่าเรายังสามารถเลือกให้มีหนึ่งแอ๊คชั่นได้รับการยกเว้นไม่ต้องพักได้ ไอเดียตรงนี้ง่ายแต่น่าสนใจ ตรงที่ถ้าเราใช้คนงานเยอะตานี้ ตาหน้าเราก็จะโดนบีบให้ใช้คนงานน้อยลงอยู่ดีเพราะช่องแอ๊คชั่นให้ลงมีไม่พอ ส่วนช่องแอ๊คชั่นสามารถหามาเพิ่มได้ (ธีมคือจ้างคนงานโรงละคร สุ่มมาทุกรอบ) ความสามารถก็หลากหลายกันไป แต่ว่าตอนจบเกมต้องหาเงินมาจ่ายด้วยไม่งั้งจะเป็นแต้มลบ ซึ่งเงินก็ค่อนข้างหายากอยู่

ในแง่ระบบการเล่น หลักๆก็จะเป็นพวกจัดเซ็ทของ, หยิบไทล์โรงละคร ที่เราจะต้องไปหยิบแย่งกับผู้เล่นคนอื่นเพราะสุ่มมาจำกัดในแต่ล่ะรอบ มีการอัพแทรคเพิ่มเพื่อรับโบนัสและจัดอันดับ พวกคนงานที่เป็นนักแสดงเวลาจ้างมาก็ต้องไปหยิบไทล์เสื้อผ้ามาใส่ (ถ้าใส่ครบจะได้ความสามารถเพิ่ม ถ้าแต้มรวมเยอะก็จะได้เงินกับแต้มเยอะขึ้น) คือเกมจะมีมินิเกมเล็กๆอยู่หลายจุดให้เราต้องแบ่งแอ๊คชั่นที่มีอยู่น้อยนิดไปทำ  มีเอฟเฟคเวลาหยิบไทล์พอให้กระทบกับเกิดการแย่งกันพอมีสีสัน กับมีพวกเฟสไล่เช็คอันดับของแทรคก็ช่วยให้เกมมีการวางแผนระยะกลางที่น่าสนใจ แต่เล่นไปแล้วไม่รู้สึกถึงธีมเท่าไร ในแง่วิธีการเลือกทำแอ๊คชั่นค่อนข้างน่าประทับใจ เพราะต้องมองทุกอย่างว่าใครจะทำอะไร จะแบ่งคนมาแข่งกับเราไหม (ทั้งหน้าฉากและหลังฉาก) พอเอาคนงานออกมาแล้วก็ต้องมาคิดต่อระหว่างเล่นว่าเราจะทำแอ๊คชั่นอะไรดี โดยที่ยังต้องคอยมองดูว่าผู้เล่นคนอื่นจะทำอะไรมาขัดขาเราหรือปล่าว เพราะต้องแย่งทั้งแอ๊คชั่นในหลังฉาก และทรัพยากรจากหน้าฉาก คือน้ำหนักในการตัดสินใจเลือกทำลำดับแอ๊คชั่นทำออกมาได้ดีมาก มีความรู้สึกว่าถูกคนอื่นคอยขัดขาแย่งของตลอดเวลา

🐸[กบโอเค] – จริงๆในแก๊งก็มีอยู่กล่องนึง แต่พอดีเจ้าของเค้าเล่นแล้วไม่ค่อยโดนผมเลยไม่ได้ลองซักที นี้ก็พึ่งมีโอกาสได้ลองเนี่ยล่ะ แต่เท่าที่ฟังๆถ้าไม่มีตัวเสริมเกมก็น่าจะงั้งๆตามแบบที่เพื่อนผมไม่ชอบนั้นแหละ แต่ประสบการณ์รวมตัวเสริมของผมก็ถือเป็นเกมในกรอบ 90 นาทีที่สนุกดี แต่เกมจะออกแนว ‘ไม่รู้เล่นอะไรหยิบมากางก็เล่นได้’ มากกว่า คือความสนุกของเกมมันเป็นผลจากการวางลำดับทำแอ๊คชั่น ผสมการที่เราต้องจัดการทำมินิเกมเล็กๆหลายอย่าง ซึ่งสนุกก็จริงแต่ไม่ค่อยตราตรึงแบบดึงดูดให้เกิดอารมณ์แบบอยากซ้ำอยากแก้มือ หรือลองท่าใหม่อะไรเท่าไร

😍 กบโปรด - อวยไส้แตก ยากมากที่เล่นแล้วจะรู้สึกไม่สนุก

😁 กบชอบ - พร้อมจะเล่นตลอด

🙂 กบโอเค - ชอบในบางแง่มุม แต่อาจจะเล่นไม่บ่อยหรือเล่นแค่บางอารมณ์

😐 กบเฉย - ไม่ได้เกลียดอะไร ถ้าไม่มีตัวเลือกอื่นก็เล่นได้อยู่

🖕 กบไม่เล่น - ไม่ตรงจริต ชวนก็ไม่เล่น

อนึ่ง : เป็นความรู้สึกในความ “อยากจะหยิบมาเล่นไหม?” ของผมเอง ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณภาพของเกม ดูให้เป็นแค่ “อีกความคิดเห็นหนึ่ง” เท่านั้นก็พอนะครับ :)


Sisada Ransibrahmanakul

Sisada Ransibrahmanakul

โปรแกรมเมอร์ขี้บ่นที่ชอบเล่นเกมกระดาน

-->