คนสอนเกม- พิธีกรรมก่อนเริ่มเล่น

ในกลุ่มที่ผมเล่นอยู่ประจำ ผมมักจะอยู่ในกลุ่มคนจำพวก ‘ทีมสอนเกม’ อันเป็นกลุ่มคนประเภท สายซื้อ/สายอ่านกฎ ที่หลายครั้งถ้าไม่เอาเกมคนอื่นมาอ่าน ก็จะมีคนซื้อเกมมาให้อ่าน (ฮา) ตำแหน่งนี้จะกึ่งอาสาสมัครนิดหน่อย คือเวลาจัดวงเล่นเกมจะเป็นเป้าแรกๆที่โดน ‘แยก’ ไปสอนวงที่ยังไม่เคยเล่นเกมนั้นๆ

คือธรรมชาติของกลุ่มที่ผมเล่น เราจะมองหน้าคนที่เหลือหรือดูตามความสนใจก่อน (นึกภาพสเกาเตอร์ใน Dragonball ประกอบ) แล้วค่อยเลือกเกมที่เหมาะกับคน (และเจ้าของอยากเล่น) ออกมากาง โดยในกลุ่มเวลามารวมตัวกันก็จะหยิบเกมที่ตัวเองอยากเล่นอยากบิ้ว กับเกมเผื่อตามสถานะการณ์ติดตัวมาจำนวนหนึ่ง

คือในกลุ่มผมเองถึงจะนัดเล่นกันบ่อยพอควร (อาทิตย์ล่ะสองวัน) แต่เราเล่นเกมซ้ำกันน้อยมากเพราะหยิบเกมใหม่ออกมาตลอด เล่นกันได้สองสามอาทิตย์ก็เปลี่ยนเกมล่ะ (ส่วนมากเกมใหม่มาจะกระหน่ำเล่นก่อนแล้วค่อยเปลี่ยน) ด้วยขนาดกลุ่มที่มีคนหลักสิบแวะเวียนกันไปๆมาๆ ต่อให้หยิบเกมที่กางมาสามสี่รอบแล้วก็ยังมักจะมีอย่างน้อย 1 คนที่ยังไม่เคยเล่นเกมนั้นๆอยู่ดี (ยากมากอ่ะ ที่จะหยิบมาแล้วไม่ต้องสอน นานๆจะเจอซักเกม อย่างน้อยๆก็ต้องมารีวิวกฎคร่าวกันให้ซักรอบ บางเกมกางมาแล้ว 20+ รอบก็ยังมีคนให้สอนอยู่ดี) พูดอีกนัยหนึ่งก็คือสำหรับผมแล้ว การสอนก่อนเริ่มเล่นนี้มันก็คือส่วนหนึ่งของการ setup เกมนั้นแหละ ครั้งไหนที่สามารถเล่นเกมได้โดยไม่ต้องสอนนี้จะรู้สึกตกใจว่าเหมือนขาดอะไรไปเลยทีเดียว…..

บางทีคนที่พึ่งมาเล่นเกมด้วยกันครั้งแรกๆ ก็มักจะมีเลเยอร์ของความ ‘เกรงใจ’ เยอะประมาณนึง จำพวกว่า “ไม่ต้องลำบากสอนก็ได้”, “เล่นเกมที่เล่นเป็นอยู่แล้วก็ได้”, “เอาเกมที่พี่อยากเล่นดีกว่า” ส่วนตัวผมเองโดยร้อยล่ะ 98% (และผมมโนเอาว่าคนสอนเกมส่วนมากน่าจะคิดคล้ายๆกัน) ผมพูดได้ค่อนข้างเต็มปากว่า ‘ไม่มีปัญหาเลยครับ ยินดีสอนมาก’ แบบตรงตามตัวอักษร ไม่ใช่เพราะต้องการรักษามารยาทแต่อย่างใด….

ยกเว้นมนุษย์ประเภทอยู่ๆเปิดมา “สอนหน่อย เล่นไม่เป็น” แบบห้วนๆอ่ะนะ …… ได้ยินล่ะขึ้น . ถ้าพูดให้ชัดคือไม่ชอบพวกงอมืองอเท้า รอให้เราเคี้ยวหญ้าแล้วยัดเข้าปากให้เท่าไร แต่เอาจริงๆพูดงี้ก็ไม่ตรงเท่าไร เพราะส่วนใหญ่คนที่เล่นไม่เป็นแล้วให้ผมสอนตลอดแต่ผมก็ยินดีสอนนะ สนุกด้วยที่ได้สอน แต่มันจะมีคุณสมบัติร่วมบางอย่างของพวกเอาแต่อ้าปากพะงาบๆ ที่มันแตกต่างกับพวกที่น่าสอนเยอะๆอยู่อ่ะ

ส่วนเรื่องเอาเกมที่คนสอนอยากเล่นดีกว่า คุณอาจจะไม่เข้าใจแต่โอกาสที่ผมจะได้หยิบเกมเก่าๆมากางอ่ะไม่ค่อยมีหรอก ก็อาศัยตอนกลุ่มหน้าใหม่โผล่มาเนี่ยแหละ ค่อยเนียนๆรีรันเกมเก่าๆที่อยากเล่น

แต่จริงๆแล้วในเชิงจิตวิทยาผมก็ชอบที่เรายังมีความรู้สึกเกรงใจกันอยู่นะ คือมันเป็นคุณสมบัติแบบที่คนดีๆเค้ามีกัน แบบรู้สึกได้รับความช่วยเหลือ แล้วรู้สึกอ่ะเราควรจะตอบแทนหน่อยไหม แต่ที่พูดไปก็ไม่ใช่อะไรแค่อยากจะบอกว่า สำหรับวงเล่นเกมส่วนใหญ่แล้ว การที่พึ่งโผล่มาใหม่ แล้วต้องสอนเล่นน่ะ มันไม่เป็นภาระอะไรเท่านั้นเอง