Aurimentic

ใน Aurimentic เราจะได้เป็นพ่อมดมาพัฒนาดินแดนในเกาะเล็กเกาะน้อยจำนวนหนึ่ง แต่ล่ะตาเราจะทอยเต๋าสองลูกดูว่าได้ resource อะไรบ้าง (ต้นไม้/หิน/ผัก/ข้าว) จากนั้นเราสามารถนำ resource พวกนั้นมาแลกเปลี่ยนชนิด ,ซื้อขายกับตลาด หรือไม่ก็เอามา ‘ปลูก’ ไว้บนพื้นที่บนเกาะ

เกมนี้ Component ตัวตึกกับต้นไม้สวยดี แต่เล่นแล้วรู้สึก “ออโตเมติก” ไปหน่อย (สำหรับการเล่นครั้งแรก 4 คน) คือพอเต๋าทอยออกมาแล้วจะเหลือตัวเลือกให้ทำค่อนข้างน้อย ไปจนถึงทำอะไรไม่ได้ ต้องผ่านตาแบบงงๆ เพราะว่าเกมมีระบบฤดู ที่จะเปลี่ยนไปเมื่อทอยหน้าเต๋าได้ การจะ’ปลูก’ของและสิ่งก่อสร้างลงไปในเกาะจะต้องเลือกปลูกในช่องที่ตรงกับฤดู กับต้อง ‘งอก’ ออกมาจากของที่มีอยู่แล้วบนกระดาน ทำให้บางครั้งของที่เรามีไม่สามารถเอาไปวางได้

ถ้าดวงซวยหน้าเต๋าออกมาเป็นเซ็ทภัยพิบัติ ทุกสิ่งที่วางอยู่บนพื้นที่ไม่ตรงกับชนิดจะถูกทำลายหมด (ถ้าเอาข้าวไปปลูกบนช่องที่เหมาะสำหรับป่าแม้ว่าจะปลูกได้แต่ถ้าภัยพิบัติมาก็ต้องอำลา…..)

ถ้ามองในเชิงธีมมันก็โอเคนะ คือเหมือนเรากำลังเล่น God Game มองตู้ปลาตัวเองกำลังเติบโต เราก็มีอำนาจเปลี่ยนแปลงอะไรนิดๆหน่อย ที่เหลือก็แล้วแต่ดินฟ้าจะพาไป

ผมเห็นศักยภาพมันนะ คิดว่าเป็นเกม family เล่นซัก 2 คนที่น่าจะเพลินพอควร เพราะว่า downtime ต่ำวนกลับมาไว แล้วก็ event ที่เกิดจากเต๋าจะไม่เหวี่ยงมากเหมือนตอนเล่น 4 คน

…. บ่นเรื่อยเปื่อย …. (ย้ายไปพูดเรื่องเกมอื่นล่ะนะ)

จะว่าไปพอนึกถึงคำว่า “ออโตเมติก” ทำให้ผมนึกถึงเกมครอบครัวยอดนิยมเกมนึงที่ผมเล่นแล้วประทับใจมาก….ว่าอย่าชวนกูเล่นอีกเลย….. ระดับการตัดสินใจขั้นสุดยอด คือทอยเต๋าแล้วดูว่าออกเลขอะไร ถ้าได้เลขตรงกับการ์ดที่เรามี เราก็จะได้เงิน หรือเสียเงิน ความสนุกน่าจะเป็นการรอคอยว่าช่วงเวลาแห่งการทอยเต๋าเรื่อยๆไร้สตินี้เมื่อไรจะจบลง….

คือปัญหามันไม่ใช่ที่เกมอ่ะนะ แค่ไม่ถูกจริตผมเฉยๆ

เกมที่ว่าคือ Machi Koro