Agra

เกมยูโรระดับหนัก (แต่ผมคิดว่ามันแค่กลาง-หนักนะ) ผลงานเดี่ยวจาก Michael Keller (II) หนึ่งในทีมนักออกแบบ La Grandja และ Solarius Mission ในเกมนี้เราจะรับบทเป็นพ่อค้าที่เมือง Arga ประเทศอินเดีย งานของเราคือการผลิตสินค้า (มีถึง 16 ชนิด) ไปส่งตามแต่สมาคมในเมืองและเหล่าขุนนางจะต้องการ

กลไกหลักจะเป็นระบบ Worker Placement ในแต่ล่ะตาเราจะเอาคนงานไปลงในช่องแอ๊คชั่นบนกระดานกลาง หลักๆแล้วเราจะเอาคนงานไปวางไว้บนช่องผลิตสินค้า ตอนเริ่มเกมเราจะมีสินค้าพื้นฐานที่ผลิตได้เองจำนวนหนึ่ง แต่ตอนหลังเราจะสามารถสร้างตึกเพื่อ ‘อัพเกรด’ สินค้าพื้นฐานไปเป็นอย่างอื่นได้ โดยเกมแบ่งสินค้าย่อยออกเป็น 4 หมวดแต่ล่ะหมวดก็สามารถอัพเกรดเป็นเส้นตรงไปได้อีก 4 ระดับ (รวมทั้งเกมมี 16 อย่าง) แอ๊คชั่นที่หลักที่เหลือจะมีอีกแค่สี่อย่างคือ สร้างตึกอัพเกรดสินค้า, ส่งสินค้า, ปรับเปลี่ยนราคาและแลกเปลี่ยนสินค้า และแอ๊คชั่นที่เอาไ้ว้อัพเกรดบอร์ดผู้เล่นของเรา

ในภาพรวมแล้วเกมนี้เรียบมากจนนึกว่าเกมเบาเพราะมีแค่เอาของไปส่งตามออเดอร์เท่านั้นเอง เกมนี้ไม่ใช้ไทล์สินค้า แต่จะใช้วิธีเอาชิ้นไม้สีของผู้เล่นไปวางไว้บนช่องกระดานกลางเพื่อบอกว่าใครมีสินค้าชนิดไหนแทน (เป็นไอเดีย multi-use อุปกรณ์ที่น่าสนใจเพราะไอ้แท่งนี้เดี๋ยวไปเป็นอีกหลายอย่างมากตามแต่ว่าจะวางอยู่ตรงไหน) เวลาผู้เล่นเพิ่มลดสินค้าที่ครอบครองอยู่ก็แค่ย้ายชิ้นไม้เพิ่มลดเอา ส่วนที่ทำให้เกมนี้กลายเป็นเกมหนักไม่ใช่ที่ความซับซ้อน แต่เป็นความสามารถในการ ‘ฟุ้ง’ และความ ‘เยอะ’ ของกลไกขนาดเล็กในเกม ที่สร้างตัวเลือกในการตัดสินใจจำนวนมากแก่คนเล่น

ของเล่นอย่างแรกคือระบบ ‘นั่งสมาธิ’ ที่เราสามารถเลือกจับคนงานที่ยืนตั้งอยู่ในกระดานให้นอนลงเพื่อรับแต้มสมาธิ (ถ้าอัพเกรดมา เวลาล้มตัวลงจะได้แต้มไปใช้เยอะขึ้น) แต้มนี้จะช่วยให้เราได้แอ๊คชั่นฟรีเอาไว้ แลกเปลี่ยนสินค้า/ส่งของ/อัพเกรดบอร์ดของเรา พอผ่านช่วงนั่งสมาธิไปเราจะต้องส่งคนงานหนึ่งคนไปวางในช่องทำแอ๊คชั่น โดยถ้าเราวางในที่ที่มีคนงานของคนอื่นอยู่ คนงานตัวนั้นจะถูกเตะออกและเจ้าของจะได้รับ ‘แต้มอิทธิพล’ (influence) แต่ถ้าไปเตะตัวที่นอนอยู่ (เพราะโดนเอาไปนั่งสมาธิ) เจ้าของจะไม่ได้อะไร แต่ถ้ามีตัวของเราวางอยู่เราจะต้องจ่าย 2 รูปี (อันเป็นแต้มในเกม) แทน ตรงนี้ทำให้ต้องเริ่มคิดล่ะว่าจะเอาตัวไปลงที่ไหนถึงจะโดนเตะ เพราะถ้าไม่โดนเตะออกเวลาอยากจะทำแอ๊คชั่นซ้ำเราต้องเสียแต้มด้วย

ของเล่นอย่างที่สองก็คือ ‘อิทธิพล’ (influence) นั้นแหละ เพราะเราสามารถจ่ายทำแอ๊คชั่นฟรีได้หลายอย่าง ในตอนต้นเกมจะมีสิ่งที่ทำได้เหมือนกันหมดทุกคน หลักๆก็คือเอาไว้ แลกเป็นของพื้นฐาน/อัพเกรดของ แต่พอเล่นไปซักพักเราจะหาอันใหม่มาเพิ่มได้ พอมาตรงนี้ก็จะเริ่มมีจุดตัดสินใจเพิ่มเพราะปกติไอ้แต้มมีมาจากที่ตัวคนงานที่ยืนอยู่โดนเตะ แต่ถ้าเอามานอนทำสมาธิเราก็จะได้พลังไปทำอย่างอื่น อย่างที่บอกคือเราจะผลิตของเพื่อไปส่งออเดอร์จากเหล่าขุนนางที่เปิดให้ดูตั้งแต่ต้นเกม ขุนนางแต่ล่ะคนเมื่อส่งครบแล้วจะมีความสามารถพิเศษเสริมให้สำหรับคนที่ส่งของให้เยอะที่สุด ลูกเล่นเสริม(อีกแล้ว) คือแต่ล่ะคนเวลาส่งของให้เราจะได้รับ ‘ชื่อเสียงในสมาคม’ เพิ่มขึ้นตามสังกัดที่ขุนนางคนนั้นอยู่ สมาคมมีสามสีไม่มีอะไรต่างกัน มีต่างกันแค่ว่าเวลาส่งของไปให้สมาคมถ้าสมาคมนั้นเรามีชื่อเสียงสูงกว่าคนอื่นเราจะได้เงินเยอะกว่าปกติ แล้วก็มีผลตอนแต้มตอนจบเกมที่ใช้ตัวคูณที่ดีกว่าคนที่อยู่ระดับล่าง ระบบการส่งของจะเป็นชิ้นแรกฟรี ชิ้นต่อมาจะต้องจ่ายด้วยตัวสินค้าแล้วเอา ‘มูลค่า’ ของสินค้ามาเปลี่ยนเป็นแต้มในการส่งของชิ้นอื่น

ในเกมยังเหลือกลไกเล็กๆที่เอาไว้เสริมความลีลาอีกหลายจุด แต่เอาไว้แค่นี้ล่ะกันไม่งั้งยาวมากเพราะแกนของเกมก็มีง่ายๆแค่นี้แหละ คือ ผลิต/แลกเปลี่ยนของแล้วเอาไปส่ง ที่เหลือก็เป็นเรื่องของจังหวะหาทางใช้ฟันเฟืองเล็กๆในการเสริมการหาทรัพยากรของเรา จุดเด่นอย่างหนึ่งของสินค้าในเกมนี้คือมันไม่ค่อยตายตัวเหมือนเกม resource conversion อันอื่น (Le havre, Ora et labora, The Colonists ฯลฯ) คือเราสามารถเอามูลค่ามาแลกเปลี่ยนข้ามชนิดกันง่ายมาก ข้อดีคือเกมจะไม่ fixed มากแต่ข้อเสียก็คือความง่ายของมันทำให้ ‘ฟุ้ง’ ง่ายกว่าเดิมเพราะมันสามารถเปลี่ยนแผนไปทำอย่างอื่นได้ ‘สบายเกินไป’ แถมความรู้สึกว่าสินค้ามันมีความพิเศษก็โดนลดทอนลงไปด้วย ยกเว้นสินค้าระดับสูงสุดของแต่ล่ะหมวดที่เอาไปทำท่าพิเศษได้อีก

🐸[กบโอเค] – จริงๆแล้วค่อนข้างหวังกับเกมนี้ไว้เยอะเพราะผลงานก่อนจากตัวนักออกแบบ กับ bgg weight 4+ แต่เล่นแล้วรู้สึกว่ามัน ‘ธรรมดา’ ไปหน่อย คือเกมสนุกดีไม่มีปัญหาอะไร แค่พลังในการดึงดูดให้อยากซ้ำน้อยไปนิด (ส่วนหนึ่งเพราะไม่มี ‘ท่า’ หรือสายการเล่นให้ทดลอง เป็นเกมเน้นเอาที่หน้างาน) ในแง่ธีมก็ทั่วไปตามประสายูโรคือไม่ลงลึกอะไร แต่เสียดายที่มันเล่นแล้วไม่รู้สึกเลยว่าได้ผลิตของไปขายคนจริงๆหรือว่าเรามีส่วนร่วมในธุรกิจอันใดในเกม ส่วนที่ประทับใจในเกมนี้คือวิธีการบดเอา mini game กับ กลไกเล็กๆหลายอันมากมารวมกันโดยที่ยังไม่รู้สึกว่าแปลกแยกออกจากเกมแถมยังส่งเสริมและสอดรับกันดี (ไม่เหมือนของ นักออกแบบ Vital Lacerda ที่แต่ล่ะส่วนจะแยกจากกันค่อนข้างขาด แต่ดันผูกเข้าด้วยกันเป็นวงกลมจนไม่รู้จะเริ่มที่ไหน) แต่ด้วยความที่มันมีเยอะก็ทำให้หลงลืมตอนเล่นได้ง่ายเหมือนกัน

ข้อเสียที่ไม่ชอบเยอะๆเลยคือกระดานที่แม้จะสวยดีแต่ในแง่การใช้งานมันดูยากโคตรๆ เส้นอัพเกรดวาดได้กลืนไปกับกระดานมากๆมองไม่ออก ไอคอนสินค้ามีหลายอันที่ดันใช้สีกับวาดมาหน้าตาคล้ายๆกันชวนให้มองผิด กับรู้สึกว่ามัน over-produce ไปหน่อย คือบอร์ดจะใหญ่ไปไหน กลายเป็นเพราะมันใหญ่เลยต้องทำบอร์ดส่งของเอียงๆจะได้ดูง่ายๆ (เวลาวางแท่นส่งของลงไปแล้วร่วงง่ายมากแถมพาอันอื่นล้มไปด้วย) ที่หงุดหงิดเล็กๆคือไอ้แท่งนี้มันเป็นทรงหกเหลี่ยมที่ด้านหนึ่งตรง อีกด้านตัดเฉียงเพราะว่าต้องเอาไว้วางบนแท่นทำให้เวลาวางเราต้องมาคอยพลิกได้แท่งนี้ไปมาประหนึ่งหาทางเสียบสาย USB…. คือคิดว่ามันทำเกมแพงโดยไม่จำเป็น ระบบย่อยๆที่เอามาเสริมการเล่นผมคิดว่าสนุกดี แต่ว่าด้วยความที่มันเปิดที่ให้ ‘ฟุ้ง’ ได้เยอะโอกาสเจอพวก AP ก็มากตาม

😍 กบโปรด - อวยไส้แตก ยากมากที่เล่นแล้วจะรู้สึกไม่สนุก

😁 กบชอบ - พร้อมจะเล่นตลอดถ้ามีคนชวน

🙂 กบโอเค - ชอบในบางแง่มุม แต่อาจจะเล่นไม่บ่อยหรือเล่นแค่บางอารมณ์

😐 กบเฉย - ไม่ได้เกลียดอะไร ถ้าไม่มีตัวเลือกอื่นก็เล่นได้อยู่

🖕 กบชูนิ้วกลาง - ไม่ตรงจริตเป็นอย่างมาก ชวนก็ไม่เล่น

อนึ่ง : เป็นความรู้สึกในความ “อยากจะหยิบมาเล่นไหม?” ของผมเอง ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณภาพของเกม ดูให้เป็นแค่ “อีกความคิดเห็นหนึ่ง” เท่านั้นก็พอนะครับ :)